Paano tinukoy ng Islam ang totoong kaligayahan at kapayapaan sa puso.

Ang ebolusyon ng pag-iisip ng tao hinggil sa mga paraan kung saan maaaring matamo ang kaligayahan.

Ang Islam ay sumasang-ayon sa mga siyentipikong hakbang sa pagkamit ng kaligayahan.

Ang mga utos ng Diyos ay nakadisenyo upang magdala ng kaligayahan.

Isang sulyap kung paano tinutukoy ng mga tao ang panloob na kapayapaan at kung paano sila nagsusumikap na makamit ito; pagkilala din sa mga hadlang na pumipigil sa ating makuha ang panloob na kapayapaan.

Ang pangalawang artikulong ito ay nagbibigay ng tunay na mga halimbawa at kwento na naglalarawan ng kahalagahan ng pagkilala na ang lahat ng tao ay nahaharap sa mga balakid sa buhay na sakop ng kanyang kakayahan at mga balakid na di nila kayang kontrolin at ang mga balakid na hindi kayang makontrol ng isang tao ay dapat ituring-bilang itinadhana ng Diyos na Makapangyarihan sa lahat.

Sa magulong mundong ito, ang pagtitiis at ang hindi pagturing sa mundong ito bilang pinakalayunin ay isang mabisa at mahalagang panglutas sa mga hadlang na kontrolado natin.

Ang totoong panloob na kapayapaan ay matatagpuan sa pamamagitan ng pagsuko sa Diyos na Makapangyarihan sa lahat, mamuhay sa buhay na ito para sa Kanya, na alalahanin Siya at gawin ang Kabilang Buhay na higit na prayoridad kaysa sa buhay na ito.

Ang pagiging likas sa tao na sambahin ang nag-iisang Diyos.

Walang karamdaman o pinsala ang dadapo sa isang tao nang walang pahintulot ng Diyos.

Ang mga mapapakinabangang mga hakbang na dapat gawin kapag dinapuan ng sakit o kapinsalaan.

Ang ilan sa mga paraan upang makamit ang kaligayahan.

Katotohanan, sa pagalaala sa Diyos masusumpungan ang kapanatagan ng puso. (Quran 13:28)

Ang kaligayahan sa buhay na ito at ang ating kaligtasan sa kabilang buhay ay nakasalalay sa pagtitiis o pagpapasensya.

Magpasalamat bawat araw para sa Kanyang mga pagpapala sa iyo.

At sa Diyos lamang dapat ilagay ng mga mananampalataya ang kanilang tiwala