Kung may magtanong, 'Sino ang iyong Diyos?' Ang sagot ng mga Muslim ay, 'Ang Pinaka-Maawain, ang nagbibigay ng Awa.' Ayon sa mga mapagkukunan ng Islamikong impormasyon, ang mga propeta, habang binibigyang diin ang paghatol ng Diyos, ay inihayag din ang Kanyang awa. Sa Banal na Kasulatan ng mga Muslim, ipinapakilala ng Diyos ang Kanyang Sarili bilang:

“Siya ang Diyos, walang diyos maliban sa Kanya. Ang nakakaalam sa mga nakalingid at saksi. Siya ang Mahabagin, ang Maawain.” (Quran 59:22)

Sa Islamikong bokabularyo ang ar-Rahman at al-Raheem ay ang mga personal na pangalan ng Buhay na Diyos. Parehong nagmula sa pangngalang rahmah, na nangangahulugang "awa", "pagkahabag", at "mapagmahal na lambing". Inilalarawan ng Ar-Rahman ang likas na katangian ng Diyos na Pinaka-Maawain, habang inilalarawan ng ar-Raheem ang Kanyang mga gawa ng awa na nakalaan sa Kanyang nilikha, isang banayad na pagkakaiba, ngunit isa na nagpapakita na sinasaklaw Niya ang lahat ng Kanyang Awa.

"Sabihin: “Kayo ay manawagan sa Diyos o manawagan sa Pinaka-Mahabagin ( ar-Rahman) anuman ang iyong itawag - sa Kanya ang pagmamay-ari ng mga pinakamagagandang Pangalan….’" (Quran 17:110)

Ang dalawang Pangalang ito ay ilan sa mga madalas na ginagamit na mga Pangalan ng Diyos sa Quran: Ginamit ang ar-Rahman ng limampung pitong beses, habang ang al-Raheem ay ginagamit nang doble ng higit pa (isang daan at labing-apat).[1] Ang isa ay nagbibigay ng isang higit na kahulugan ng mapagmahal na kabaitan, sinabi ng Propeta:

"Sa katunayan, ang Diyos ay mabait, at Mahal Niya ang kabaitan. Binibigyan niya ng kabaitan ang hindi Niya binigyan ng kagaspangan." (Saheeh Muslim)

Parehong banal na katangian na nagpapahiwatig ng kaugnayan ng Diyos sa Kanyang nilikha.

"Ang lahat ng papuri ay sa Diyos ang Panginoon ng lahat ng mga nilikha. Ang Mahabagin, ang mapagbigay Awa." (Quran 1:2-3)

Sa isang panalangin na binabasa ng mga Muslim ng labing pitong beses sa isang araw, nagsisimula sila sa pagsasabi:

"Sa Ngalan ng Diyos, ang Mahabagin, ang Maawain. Ang lahat ng papuri ay sa Diyos, ang Panginoon ng lahat ng mga nilikha. Ang Mahabagin, ang Maawain." (Quran 1:1-3)

Itong makapangyarihang salita ay nagpupukaw ng banal na tugon:

"Kapag sinabi ng alipin: 'Purihin ang Diyos, ang Panginoon ng Lahat ng Mundo,' sasabihin Ko (Diyos): 'Pinuri Ako ng Aking lingkod.’ Kapag sinabi niya: 'ang Pinakamahabagin, ang Nagbibigay ng Awa,' sasabihin Ko (Diyos): 'Ang Aking lingkod ay pinuri Ako.’" (Saheeh Muslim)

Ang mga pangalang ito ay patuloy na nagpapaalala sa isang Muslim ng banal na awa na nakapaligid sa kanya. Ang lahat maliban sa isa sa mga kabanata ng banal na kasulatan ay nagsisimula sa pariralang, 'Sa Ngalan ng Diyos, ang Pinaka Maawain, ang Nagbibigay ng Awa.’ Nagsisimula ang mga Muslim sa Pangalan ng Diyos upang maipahayag ang kanilang lubos na pagtitiwala sa Kanya at paalalahanan ang kanilang sarili ng banal na awa sa tuwing sila ay kumakain, uminom, magsulat ng isang liham, o gumanap ng anumang may halaga. Ang espiritwalidad ay umuusbong sa pandaigdig. Ang pagtawag sa Diyos sa simula ng bawat makamundong kilos ay ginagawang mahalaga, pagtawag ng banal na pagpapala sa gawa na ito at inilalaan ito. Ang pormula ay isang tanyag na tema ng dekorasyon sa mga manuskrito at dekorasyon ng arkitektura.

"Sa Ngalan ng Diyos, ang Mahabagin, ang Tagapagbigay ng Awa" Kaligrapiya ni Yousef, isang Dutch (Olandes) na pintor.

Ang pagbibigay ng awa ay kailangan ng isang tao na pagbibigyan nito. Ang sinuman na pinakitaan ng Awa ay dapat nangangailangan nito. Ang perpektong awa ay pagmamalasakit sa mga nangangailangan, samantalang ang walang hanggan na awa ay umaabot sa mga nangangailangan o hindi nangangailangan, mula sa mundong ito hanggang sa kamangha-manghang buhay pagkatapos ng kamatayan.

Sa turo ng Islam, ang mga tao ay nagtatamasa ng isang personal na kaugnayan sa Mapagmahal, Maawain na Diyos, handang magpatawad ng mga kasalanan at tumugon sa mga panalangin, ngunit hindi Siya maawain na tulad ng ating pagkaramdam ng awa sa isang nalulungkot at awa para sa nababalisasa. Ang Diyos ay hindi naging tao upang maunawaan ang pagdurusa. Sa halip, ang awa ng Diyos ay isang katangian na naaangkop sa Kanyang kabanalan, na nagdadala ng banal na tulong at pabor.

Malawak ang awa ng Diyos:

"Sabihin: ‘Ang inyong Panginoon ang [Siyang] may tangan ng walang hanggang habag….’" (Quran 6:147)

Sumasaklaw sa lahat ng umiiral:

"…subalit ang Aking habag ay sinasaklawan ang lahat ng mga bagay…." (Quran 7:156)

Ang paglikha mismo ay isang pagpapahayag ng banal na pabor, awa at pag-ibig. Inaanyayahan tayo ng Diyos na obserbahan ang mga epekto ng Kanyang awa sa ating paligid:

"Kaya, tunghayan, (o sangkatauhan) ang mga tanda ng habag ng Allah - kung paano Niya binibigyang-buhay ang lupa na dati ay walang buhay!..." (Quran 30:50)

Mahal ng Diyos ang Mahabagin

Mahal ng Diyos ang habag. Tinitingnan ng mga Muslim na ang Islam ay isang relihiyon ng awa. Sa kanila, ang kanilang Propeta ay regalo ng awa ng Diyos sa lahat ng sangkatauhan:

"At ikaw [O Muhammad] ay hindi Namin ipinadala maliban bilang isang habag para sa lahat [ng mga nilikha]." (Quran 21:107)

Tulad ng paniniwala nila na si Hesus ay awa ng Diyos sa mga tao:

"at siya ay Aming gagawin bilang palatandaan para sa sangkatauhan at isang habag mula sa Amin." (Quran 19:21)

Isa sa mga anak na babae ni Propeta Muhammad, sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala, ay nagpadala sa kanya ng balita ng tungkol sa pagkakasakit ng kanyang anak na lalaki. Ipinaalala niya sa kanya na ang Diyos ang Siyang nagbibigay, Siya ang bumabawi, at lahat ay may itinakdang termino. Ipinaalala niya sa kanya na maging matiisin. Nang dumating ang balita tungkol sa pagkamatay ng kanyang anak na lalaki, tumulo ang luha ng pagka awa sa kanyang mga mata. Nagulat ang mga kasama niya. Ang Propeta ng Awa ay nagsabi:

"Ito ay habag na inilagay ng Diyos sa mga puso ng Kanyang mga lingkod. Sa lahat ng Kanyang mga alipin, ang Diyos ay may habag lamang sa mahabagin." (Saheeh Al-Bukhari)

Mapalad ang maawain, sapagkat sila ay papakitaan ng awa, tulad ng sinabi ni Propeta Muhammad (sumakanya nawa ang kapayapaan at pagpapala):

"Ang Diyos ay hindi mahahabag sa isang taong hindi mahabagin sa kanyang kapwa tao." (Saheeh Al-Bukhari)

Sinabi rin niya:

"Ang Lubos na Maawain ay magpapakita ng awa sa mga maawain. Maawa ka sa mga nasa lupa, at ang Nag-iisa sa itaas ng kalangitan ay maawa sa iyo." (At-Tirmidhi)

Ang banal na awa ay bumabalot sa lahat ng umiiral sa kawan nito, mananatili magpakailanman. Ang mapagmahal na Panginoon ng sangkatauhan ay maawain sa kanila, na puno ng pagkahabag. Ang pangalan ng Diyos, Ar-Rahman, ay nagmumungkahi na ang Kanyang Mapagmahal na Awa ay isang pagtukoy ng aspeto ng Kanyang pagka Diyos; ang kabuuan ng Kanyang awa ay walang hanggan; sa ilalim ng karagatan na walang dalampasigan. Si Ar-Razi, isa sa mga klasikal na iskolar ng Islam ay sumulat, 'Hindi mailarawan para sa isang nilikha na maging mas maawain kaysa sa Kanyang sariling Diyos!' Tunay na itinuturo ng Islam na ang Diyos ay mas maawain sa isang tao kaysa sa kanyang sarili nitong ina.

Sa malawak na awa ng Diyos, Siya'y nagpaulan upang makabuo ng mga bunga mula sa mga halamanan para magbigay ng pagkain sa katawan ng tao. Ang kaluluwa rin ay nangangailangan ng matinding espirituwal na pagkain sa parehong paraan ng katawan na nangangailangan ng pagkain. At sa Kanyang malawak na awa, nagpadala ang Diyos ng mga propeta at mensahero sa mga tao at nagpahayag ng mga banal na kasulatan sa kanila upang mapanatili ang espiritu ng tao. Ang Banal na Awa ay makikita mismo sa Torah ni Moises:

"…naririto sa mga inskripsyon nito, ang patnubay at habag para sa [mga taong] kinasisindakan ang kanilang Panginoon." (Quran 7:154)

At ang paghahayag ng Quran:

"…Ito [ang Quran] ay liwanag mula sa inyong Panginoon, at patnubay at habag para sa mga taong naniniwala." (Quran 7:203)

Ang Awa ay hindi ipinagkakaloob bilang biyaya ng dahil sa kanilang mga ninuno. Ang Banal na Awa ay ipinagkaloob para sa pagkilos sa Salita ng Diyos at pakikinig sa pagbigkas nito:

"At ito ang pinagpalang Aklat [ang Quran] na Aming ipinahayag. Kaya ito ay inyong sundin at inyong katakutan [ang pagsuway sa Allah] upang sakali kayo ay magtamo ng [Kanyang] habag." (Quran 6:155)

"At kapag ang Qur’an ay binibigkas, kayo ay makinig dito at manatiling tahimik [at magninilay-nilay] upang sakali kayo ay kahabagan." (Quran 7:204)

Ang awa ay bunga ng pagsunod:

"At magsagawa kayo ng pagdarasal at magbigay ng Zakaah [kawanggawa] at sumunod sa Sugo upang sakali kayo ay tumanggap ng habag." (Quran 24:56)

Ang awa ng Diyos ay pag-asa ng tao. Dahil dito, ang mga mananampalataya ay humihiling sa Diyos para sa Kanyang awa:

"Katotohanan, ang karamdaman ay dumapo sa akin, at Ikaw [O Allah] ang Mahabagin sa lahat ng mahabagin." (Quran 21:83)

Humihingi sila ng awa ng Diyos para sa mga tapat na mananampalataya:

"Aming Panginoon, huwag Mo pong tulutang ang aming mga puso ay lumihis [sa katotohanan] pagkaraan na kami ay Iyong patnubayan, at igawad Mo po sa amin mula sa Iyong Sarili ang habag. Tunay na Ikaw ang Tagapaggawad [ng habag]." (Quran 3:8)

At humihingi sila ng awa ng Diyos para sa kanilang mga magulang:

"…: “O aking Panginoon, kahabagan Mo po silang dalawa tulad ng kanilang pag-aruga sa akin [nang ako ay] musmos pa.”" (Quran 17:24)

Paglalaan ng Banal na Awa

Ang banal na awa ay nakakabit sa mga bisig ng matapat at walang pananampalataya, masunurin at mapaghimagsik, ngunit sa buhay na darating ay ilalaan ito para sa mga tapat. ang Ar-Rahman ay maawain sa lahat ng Kanyang nilikha sa mundo, ngunit ang Kanyang awa ay nakalaan para sa mga tapat sa darating na buhay.Ibibigay ng Ar-Raheem ang Kanyang awa sa mga tapat sa Araw ng Paghuhukom:

"…Ang Aking kaparusahan – ito ay Aking ipapataw sa sinumang Aking nais subali't ang Aking habag ay laganap sa lahat ng bagay. Kaya, Aking itatakda ito para sa mga natatakot [sa Akin], at sa mga nagbibigay ng Zakaah; at yaong mga naniniwala sa Aming mga ayaat [kapahayagan]-Yaong mga sumunod sa sugo, sa huling Propeta na hindi nakapag-aral [o di-makabasa at di-makasulat], [siya ay] kanilang matatagpuang nakasulat [o binanggit] sa anumang nasa kanila sa Torah at sa Ebanghelyo…." (Quran 7:156-157)

Ang banal na bahagi ng awa ay inilarawan ng Propeta ng Islam:

"Lumikha ang Diyos ng isang daang bahagi ng awa. Inilagay niya ang isang bahagi sa pagitan ng Kanyang mga nilikha kung saan mayroon silang pagkahabag sa bawat isa. Inimbak ng Diyos ang natitirang siyamnapu't siyam na bahagi para sa Araw ng Paghuhukom upang ibigay ang biyaya sa Kanyang mga alipin." (Saheeh Al-Bukhari, Saheeh Muslim, Al-Tirmidhi, at iba pa.)

Ang isang kaunting bahagi ng banal na awa ay pinupuno ang kalangitan at kalupaan, ang mga tao ay nagmamahal sa isa't isa, ang mga hayop at mga ibon ay umiinom ng tubig.

Gayundin, ang banal na awa na ipapakita sa Araw ng Paghuhukom ay mas malinaw kaysa sa nakikita natin sa buhay na ito, tulad ng parusa ng Diyos ay mas matindi kaysa sa nararanasan natin dito. Ipinaliwanag ng Propeta ng Islam ang dalawang matinding mga banal na katangian na ito:

"Kung ang isang mananampalataya ay malalaman kung ano ang parusa na iniimbak ng Diyos, mawawalan siya ng pag-asa at walang isang tao na aasa na makakapasok sa Paraiso. Kung ang isang hindi naniniwala ay malalaman ang napakalawak na awa ng Diyos, walang isang taong mawawalan ng pag-asa na makarating o makapasok sa Paraiso." (Saheeh Al-Bukhari, Saheeh Muslim, Al-Tirmidhi)

Gayunpaman, sa Doktrina ng Islam, ang banal na awa ay nakahihigit sa galit ng Diyos:

"Sa katunayan, ang Aking awa ay higit sa aking parusa." (Saheeh Al-Bukhari, Saheeh Muslim)

Ang awa ng Diyos ay napalapit sa ating lahat, naghihintay na yakapin kapag handa na tayo. Kinikilala ng Islam na likas sa tao ang makagawa ng kasalanan, sapagkat nilikha ng Diyos na mahina ang tao. Sinabi ng Propeta:

"Ang lahat ng mga anak ni Adan ay patuloy na magkakamali…"

Kasabay nito, ipinaalam sa atin ng Diyos na pinapatawad niya ang mga kasalanan. Pagpapatuloy ng parehong hadeeth:

"…ngunit ang pinakamaganda sa mga patuloy na nagkakamali ay yaong patuloy na nagsisisi." (Al-Tirmidhi, Ibn Majah, Ahmad, Hakim)

Sinabi ng Diyos:

"Sabihin: “O Aking mga alipin na nagmalabis [sa paggawa ng mga kasalanan] laban sa kanilang mga sarili, huwag kayong mawalan ng pag- asa mula sa habag ng Diyos. Katotohanan, pinatatawad ng Diyos ang lahat ng kasalanan. Katiyakan Siya ang Lagi nang Mapagpatawad, ang Maawain.’" (Quran 39:53)

Si Muhammad, ang Propeta ng Awa, ay inatasan na iparating ang mabuting balita sa lahat ng tao:

"Ibalita mo [O Muhammad] sa Aking mga alipin na Ako ang Mapagpatawad, ang Maawain." (Quran 15:49)

Ang pagsisisi ay nakakakuha ng Banal na Awa:

"…Bakit hindi ninyo hingin ang kapatawaran ng Diyos upang sakali kayo ay tumanggap ng habag?" (Quran 27:46)

"…Katiyakan, ang habag ng Diyos ay [lagi] nang malapit sa mga mapaggawa ng kabutihan!" (Quran 7:56)

Mula noong sinaunang panahon, ang awa ng Diyos ay nagligtas sa mga mananampalataya mula sa paparating na delubyo:

"Aming iniligtas si Hud at yaong mga naniwala na kasama niya sa pamamagitan ng habag mula sa Amin. At sila ay Aming iniligtas mula sa mahigpit na parusa.…." (Quran 11:58)

" At nang ang Aming kautusan ay dumating, Aming iniligtas si Shu'aib at yaong mga naniwala na kasama niya sa pamamagitan ng habag mula sa Amin.…." (Quran 11:94)

Ang kabuuan ng awa ng Diyos sa makasalanan ay makikita sa mga sumusunod:

1. Tinatanggap ng Diyos ang Pagsisisi

"At ang Allah ay naghahangad na tanggapin ang inyong pagsisisi. Subali’t yaong mga sumusunod sa [kanilang masasamang] pagnanasa ay naghahangad na kayo ay mailayo [tungo] sa malaking paglihis." (Quran 4:27)

"Hindi ba nila nalalaman na ang Allah ang Siyang tumatanggap ng pagsisisi mula sa Kanyang mga alipin at tumatanggap ng kawanggawa; na ang Allah ang Siyang tanging nagpapatawad [at tumatanggap ng pagsisisi], Maawain?" (Quran 9:104)

2. Mahal ng Diyos ang taong Makasalanan na Nagsisisi

"…Katotohanan, ang Allah ay nagmamahal sa [sinumang] lagi nang nagbabalik-loob sa Kanya [sa pagsisisi] …." (Quran 2:222)

Sinabi ng Propeta:

"Kung ang tao ay hindi gumawa ng mga kasalanan, lilikha ang Diyos ng iba pang mga nilalang na magkakasala, kung gayon ay patatawarin Niya sila, sapagkat Siya ay lubos na Mapagpatawad, lubos na Maawain." (Al-Tirmidhi, Ibn Majah, Musnad Ahmed)

3. Natutuwa ang Diyos Kapag Nagsisisi ang Taong Makasalanan dahil Napagtatanto niyang May Isang Panginoong Nagpapatawad sa Mga Kasalanan!

Sinabi ng Propeta:

"Mas natutuwa ang Diyos sa pagsisisi ng Kanyang alipin kapag nagsisi siya, kaysa sa alinman sa inyo na siyang (natagpuan niya ang kanyang) kamelyo, na kung saan siya ay nakasakay sa isang hindi masaganang disyerto, matapos itong makatakas mula sa kanya na nagdadala ng kanyang pagkain at inumin. Matapos niyang mawalan ng pag-asa, lumapit siya sa isang puno at nahiga sa lilim nito. Pagkatapos habang nawawalan siya ng pag-asa dito, dumating ang kamelyo at tumayo sa tabi niya, at hinawakan niya ang mga renda nito at sumigaw sa tuwa. 'O Diyos, Ikaw ang aking lingkod at ako ang Iyong Panginoon!' – nagawa ang pagkakamaling ito (sa pagsasalita) dahil sa labis na kagalakan." (Saheeh Muslim)

4. Ang Tarangkahan ng Pagsisisi ay Bukas Araw at Gabi

Ang banal na awa ay pinapalawak ang kapatawaran sa araw-araw at bawat gabi ng taon. Sinabi ng Propeta:

"Ang Diyos ay iniaabot ang Kanyang Kamay sa gabi upang tanggapin ang pagsisisi ng isang nagkasala sa araw, at iniaabot Niya ang Kanyang Kamay sa maghapon upang tanggapin ang pagsisisi ng isang nagkasala sa gabi– hanggang sa [dumating ang araw na] sumikat ang araw mula sa Kanluran (isa sa mga pangunahing palatandaan ng Araw ng Paghuhukom)." (Saheeh Muslim)

5. Tinatanggap ng Diyos ang pagsisisi Kahit na ang mga Kasalanan ay Nauulit.

Paulit-ulit na ipinakikita ng Diyos ang Kanyang awa sa makasalanan. Ang maibiging-kabaitan ng Diyos sa mga Anak ng Israel ay makikita bago pa nagawa ang kasalanan ng gintong baka, ang Pakikitungo ng Diyos sa Israel ayon sa Kanyang pagkahabag, kahit na matapos silang magkasala, Siya ay nakitungo ng awa sa kanila. sinabi ng lubos na Maawin (Ar-Rahman):

"…At [inyong alalahanin] nang Kami ay nakipagtipan kay Moises ng apatnapung gabi, pagkaraan [sa kanyang paglisan], kayo ay kumuha ng guya [biserong baka upang sambahin], at kayo ay naging mga [taong] mapaggawa ng kamalian. Pagkaraan, Kami ay nagpatawad sa inyo sa kabila niyan, upang sakali kayo ay [matutong] magpasalamat [sa mga biyayang inyong tinatamasa]." (Quran 2:51-52)

Sinabi ng Propeta:

"Ang isang tao na nakagawa ng isang kasalanan, at pagkatapos ay sinabi, 'O Panginoon, patawarin mo ang aking kasalanan,' kaya sinabi ng Diyos, "Ang Aking alipin ay nagkasala, pagkatapos ay napagtanto niya na mayroon siyang isang Panginoon na maaaring magpatawad ng mga kasalanan at maaaring parusahan siya para dito. ’Pagkatapos ay inulit ng tao ang kasalanan, pagkatapos ay sinabi, 'O Panginoon, patawarin mo ang Aking kasalanan.' Sinabi ng Diyos, 'Ang Aking alipin ay nagkasala, pagkatapos ay napagtanto niya na mayroon siyang isang Diyos na maaaring magpatawad ng mga kasalanan at maaaring parusahan siya para dito.' Inulit ng tao ang kasalanan (sa pangatlong beses), pagkatapos ay sinabi niya, 'O aking Panginoon, patawarin ang aking kasalanan,' at sinabi ng Diyos, 'Ang Aking alipin ay nagkasala, pagkatapos ay napagtanto niya na mayroon siyang isang Diyos na maaaring magpatawad ng mga kasalanan at maaaring parusahan siya dahil dito. Gawin ang nais mo, sapagkat pinatawad na kita.’" (Saheeh Muslim)

6. Sa Pagpasok sa Islam Binubura ang Lahat ng Nakaraang mga Kasalanan

Ipinaliwanag ng Propeta na ang pagtanggap sa Islam ay nagbubura sa lahat ng nakaraang mga kasalanan ng bagong Muslim, kahit gaano sila kaseryoso sa isang kondisyono kalala ang kasalanan: tinatanggap ng bagong Muslim ang Islam na puro para sa Diyos. Ang ilang mga tao ay nagtanong sa Sugo ng Diyos, 'O Sugo ng Diyos! Mananagot ba tayo sa ating nagawa noong mga araw ng kamangmangan bago tanggapin ang Islam? 'Sumagot siya:

"Ang sinumang tumanggap ng Islam na alang-alang sa Diyos ay hindi mananagot, ngunit ang isang gumagawa nito para sa ibang kadahilanan ay mananagot sa oras bago ang Islam at pagkatapos." (Saheeh Al-Bukhari, Saheeh Muslim)

Bagaman sapat ang awa ng Diyos upang masakop ang anumang kasalanan, hindi nito pinalalaya ang tao sa kanyang responsibilidad na kumilos nang wasto. Ang disiplina at pagsisikap ay kinakailangan sa daan patungo sa kaligtasan. Ang Batas ng Kaligtasan sa Islam ay isinasaalang-alang ang pananampalataya at pagsunod sa Batas, hindi lamang sa paniniwala sa Diyos. Tayo ay hindi perpekto at mahina at nilikha tayo ng Diyos sa ganitong paraan. Kapag nabigo tayo sa pagsunod sa sagradong Kautusan, ang mapagmahal na Diyos ay handang magpatawad. Ang kapatawaran ay natatanggap lamang sa pamamagitan ng pagkumpisal ng mga kasalanan at sa Diyos lamang humingi ng Kanyang awa, pagkakaroon ng isang matatag na layunin na huwag bumalik dito.. Ngunit dapat tandaan na ang Paraiso ay hindi natatamo sa pamamagitan ng kabutihan ng isang gawa lamang, ngunit iginawad sa pamamagitan ng banal na awa. Ang Propeta ng Awa ay nagpaliwanag ng katotohanang ito:

"Walang isa man sa inyo ang makakapasok sa Paraiso sa pamamagitan ng kanyang mga gawa lamang.’ Tinanong nila, 'kahit ikaw, O Sugo ng Diyos?' Sinabi niya, 'kahit ako, maliban kung pinagkalooban ako ng Diyos ng Kanyang biyaya at Awa." (Saheeh Muslim)

Ang paniniwala sa Diyos, pagsunod sa Kanyang Kautusan, at mabubuting gawa, ay itinuturing na dahilan, hindi ang premyo para sa pagpasok sa Paraiso.