Kimsingi, mwanadamu katika ulimwenguni ulioendelea hupambana na huzuni na wasiwasi kila siku. Wakati idadi kubwa ya watu ulimwenguni wanakabiliwa na umasikini uliokithiri, njaa, mizozo na kukata tamaa wengine wetu tuliopewa nafasi ya kuishi maisha rahisi ni lazima tukabiliane na uoga, mafadhaiko na wasiwasi. Kwa nini wale wetu waliobarikiwa na utajiri zaidi huzama katika upweke na kukata tamaa? Tunaishi katika wakati wa kuchanganyikiwa, tunajaribu kadiri tuwezavyo lakini kukusanya mali hakuwezi kufanya chochote kurekebisha roho na nafsi zilizovunjika.

Sasa, zaidi ya wakati wowote mwingine katika historia ya mwanadamu mafadhaiko, wasiwasi, na shida za kiakili zinaathari pakubwa kwa hali ya mwanadamu. Imani za kidini zinapaswa kutoa hali ya faraja hata hivyo inaonekana kwamba mwanadamu wa karne ya 21 amepoteza uwezo wa kuungana na Mungu. Kutafakari juu ya maisha hakushindi tena hisia ya upweke. Hamu hii ya kupata mali ambayo kwa njia fulani inathibitisha sababu yetu ya kuishi imekuwa dawa inayotuliza nafsi zetu zenye shida. Kwa nini hivyo?

Tuna kila kitu bora zaidi kinachopatikana lakini ukweli ni kwamba hatuna chochote. Hakuna kinachofariji roho. Samani nzuri hazishiki mkono wetu katika usiku mweusi zaidi. Kituo cha burudani hakifuti machozi yetu au kutuliza uso wetu uliofurika. Wale wetu wanaoishi na maumivu na huzuni au wanaosumbuliwa na shida wanahisi upweke. Tunajisikia bila mwelekeo juu ya bahari wazi. Mawimbi makubwa yanatishia kutuvamia wakati wowote. Tamaa zetu na deni zinasimama kilele na ziko juu yetu, kama malaika wakubwa wanaolipiza kisasi na tunatafuta faraja kwa uraibu na tabia ya kujiangamiza.

Je! Tunaweza wachaje kuyatenda? Katika Uislamu, jibu ni rahisi sana. Tunarudi kwa Muumba wetu. Mungu anajua kilicho bora kwa mja wake. Ana ujuzi kamili wa nafsi ya kibinadamu. Anajua maumivu, kukata tamaa, na huzuni. Mungu ndiye tunayemfikia katika giza. Tunapomkumbuka Mungu kwenye ajenda yetu basi maumivu yatapungua.

"Hakika, katika kumkumbuka Mungu mioyo hupata pumziko." (Kurani 13:28)

Uislamu sio dini iliyojazwa na vitendo tupu na sheria na kanuni za kukosoa, ingawa inaweza kuonekana hivyo ikiwa tutasahau tu kusudi letu la maisha. Tuliumbwa kumwabudu Mungu peke yake na tuepuke mabaya yote. Walakini, Mungu, kwa rehema na hekima yake isiyo na kipimo hakutuacha kwa ulimwengu huu uliojaa majaribu na dhiki. Alitupa silaha. Silaha hizi zina nguvu zaidi kuliko maghala ya jeshi la karne ya 21. Mungu alitupa Kurani, na mila halisi ya Nabii wake Muhammad.

Kurani ni kitabu cha mwongozo na mila za Nabii Muhammad zinaelezea mwongozo huo. Dini ya Uislamu inahusu kutengeneza na kuweka uhusiano na Mungu. Hivi ndivyo Uislam unavyoshughulika na huzuni na wasiwasi. Wakati wimbi linakaribia kuanguka chini au ulimwengu unapoanza kuzunguka kwa udhibiti Mungu ndiye sababu moja thabiti. Makosa makubwa ambayo muumini anaweza kufanya ni kutenganisha mambo ya kidini na ya maisha yake.

"Mwenyezi Mungu amewaahidi walio muamini na wakatenda mema kwamba watapata maghfira na malipo makubwa ." (Kuran 5: 9)

Tunapokubali kwa unyenyekevu kamili kwamba sisi sio ila watumwa wa Mungu, waliowekwa hapa duniani kujaribiwa maisha ghafla inakuwa na maana mpya kabisa. Tunatambua kuwa Mungu ndiye yule wa kudumu katika maisha yetu na tunatambua kuwa ahadi yake ni kweli. Tunapozidiwa na wasiwasi na huzuni unafuu hutoka kwa kumgeukia Mungu. Ikiwa tunaishi maisha yetu kulingana na mwongozo wake tunapata njia na uwezo wa kushinda kukata tamaa yoyote. Mtume Muhammad alitangaza kuwa mambo yote ya muumini ni mazuri.

Kwa kweli mambo ya muumini ni ya kushangaza! Zote ni kwa faida yake. Ikiwa amepewa urahisi basi anashukuru, na hii ni nzuri kwake. Na ikiwa anaumizwa na shida, anavumilia, na hii ni nzuri kwake.[1]

Uislamu una jibu kwa shida zote zinazowasumbua wanadamu. Inatuuliza tuangalie zaidi ya hitaji la kujiridhisha na zaidi ya hitaji la kupata mali. Uisilamu unatukumbusha kwamba maisha haya ni mapumziko ya muda mfupi tu kwenye njia ya uzima wa milele. Maisha ya ulimwengu huu ni ya muda mfupi, wakati mwingine hufurika na wakati wa furaha na wakati mwingine kujazwa na huzuni na kukata tamaa. Hii ndio hali ya maisha, na hii ndio hali ya mwanadamu.

Katika nakala zifuatazo tutachunguza mwongozo kutoka kwa Kurani na mila halisi ya Nabii Muhammad katika jitihada la kujua jinsi Uislam unavyopendekeza tushughulike na huzuni na wasiwasi. Kuna mambo matatu muhimu ambayo yatamruhusu mwamini kujikomboa kutoka kwa pingu za maisha ya karne ya 21. Haya ni uvumilivu, shukrani, na kumtegemea Mungu. Katika lugha ya Kiarabu, sabr, shukr na tawwakul.

"Hapana shaka tutakujaribuni kwa chembe ya hofu, na njaa, na upungufu wa mali na watu na matunda. Na wabashirie wanao subiri." (kurani 2: 155)

"Basi nikumbukeni nitakukumbukeni, na nishukuruni wala msinikufuru." (Kurani 2: 152)

“Akikunusuruni Mwenyezi Mungu hapana wa kukushindeni, na akikutupeni ni nani, basi, baada yake Yeye ataye kunusuruni? Na Waumini wamtegemee Mwenyezi Mungu tu. ” (Kurani 3: 160)

Huzuni na wasiwasi ni sehemu ya hali ya kibinadamu. Maisha ni mfululizo wa nyakati. Katika pande mbili tofauti kuna wakati wa kufurahisha ambao hufanya mioyo yetu kuimba kwa furahia na wakati wa giza ambao unatutumbukiza katika huzuni na wasiwasi. Katikati kuna maisha kweli, viwango vya juu, chini, kawaida na ya kuchosha, utamu, na mwanga. Ni katika nyakati hizi ambapo muumini lazima ajitahidi kuimarisha uhusiano na Mungu.

Muumini lazima aunde uhusiano ambao hauwezi kuvunjika. Wakati furaha ya maisha inajaza mioyo na akili zetu hatupaswi kusahau kuwa ni baraka kutoka kwa Mungu na pia tunapokabiliwa na huzuni na wasiwasi tunapaswa kutambua kuwa hii pia imetoka kwa Mungu, ingawa kwa mtazamo wa kwanza hatuwezi kuona baraka.

Mungu ni Mwingi wa Hekima na Mwenye kutenda Haki. Hali yoyote tunayojikuta na bila kujali tunayolazimika kukabiliana ni vizuri tufungue macho yetu kwa ukweli kwamba Mungu anajua kile kinachotufaa. Ingawa tunaogopa kukabiliana hofu na wasiwasi wetu, inaweza kuwa tunachukia kitu ambacho ni kizuri kwetu na tunatamani kitu ambacho kinaweza kusababisha uharibifu na madhambi.

"... Lakini huenda mkachukia kitu nacho ni kheri kwenu. Na huenda mkapenda kitu nacho ni shari kwenu. Na Mwenyezi Mungu anajua na nyinyi hamjui.” (Kurani 2: 216)

Maisha ya ulimwengu huu yalibuniwa na Muumba wetu ili kuongeza nafasi zetu za kuishi maisha ya raha katika Akhera. Tunapokabiliwa na majaribio yanatusaidia kukua na kukomaa kuwa wanadamu ambao wanaweza kufanya kazi bila juhudi katika ulimwengu huu wa muda mfupi.

Mungu hajatuacha mbele ya majaribio tunayokabiliana nayo katika ulimwengu huu, ametupatia silaha zenye nguvu. Tatu kati ya zile muhimu zaidi ni uvumilivu, shukrani na uaminifu. Msomi mkubwa wa Kiislamu wa karne ya 14, Ibnul Qayyim alisema kuwa furaha yetu katika maisha haya na kuokoka kwetu katika Akhera hutegemea uvumilivu.

“Hakika Mimi leo nimewalipa kwa vile walivyo subiri." (Kurani 23: 111)

“... na wanao timiza ahadi yao wanapo ahidi, na wanao vumilia katika shida na dhara na wakati wa vita; hao ndio walio sadikisha, na hao ndio wajilindao.” (Kurani 2: 177)

Neno la Kiarabu la uvumilivu ni sabr linalomaanisha kuacha, kuweka kizuia au kujizuia. Ibnul Qayyim alielezea[1] kwamba kuwa na uvumilivu kunamaanisha kuwa na uwezo wa kujizuia kukata tamaa, kujiepusha kulalamika na kujidhibiti wakati wa huzuni na wasiwasi. Mkwe wa Mtume Muhammad ambaye ni Ali bin Abu Talib alielezea uvumilivu kama "kutafuta msaada wa Mungu".[2]

Wakati wowote tunapokumbwa na huzuni na wasiwasi majibu yetu ya kwanza yanapaswa kuwa kugeukia kwa Mungu kila wakati. Kwa kutambua Ukuu na Uwezo wake, tunaanza kuelewa kuwa Mungu peke yake ndiye anayeweza kutuliza roho zetu zenye shida. Mungu mwenyewe alitushauri tumwite.

"Na Mwenyezi Mungu ana majina(yote) mazuri kabisa, basi muombeni kwa hayo. Na waacheni wale wanao haribu utakatifu wa majina yake.''(Kurani 7: 180)

Nabii Muhammad alituhimiza kumwita Mungu kwa majina Yake yote mazuri. Katika dua zake mwenyewe, anajulikana kuwa alisema, "Ee Mungu, nakuuliza kwa kila jina ambalo umejiita mwenyewe, au uliyeteremsha katika kitabu chako, au kwamba umefundisha yoyote ya uumbaji wako, au kwamba Wewe umejificha katika maarifa yasiyoonekana na wewe mwenyewe.”[3]

Wakati wa huzuni na mafadhaiko, kutafakari majina ya Mungu kunaweza kuleta faraja kubwa. Inaweza pia kutusaidia kuzingatia kuwa watulivu na wavumilivu. Ni muhimu kuelewa kwamba ingawa mwamini anahimizwa kutoomboleza katika huzuni na uchungu au kulalamika juu ya mafadhaiko na shida, anaruhusiwa kumgeukia Mungu na kumwomba afarijiwe.

Binadamu ni dhaifu. Machozi yetu hutiririka, mioyo yetu huvunjika na maumivu wakati mwingine huwa karibu hayavumiliki. Hata manabii, ambao uhusiano wao na Mungu haukuweza kuvunjika, walihisi mioyo yao ikiwa na hofu au maumivu. Wao pia walielekeza nyuso zao kwa Mungu na kuomba msaada. Walakini, malalamiko yao yalijaa na uvumilivu safi na kukubali kabisa hatima yoyote ambayo Mungu alikuwa ameamuru.

Wakati Nabii Yakobo alipokata tamaa ya kuwaona wanawe Yusufu au Benjamini alimgeukia Mungu, na Kurani inatuambia kwamba alimsihi Mungu afarijiwe. Nabii Yakobo alijua kuwa hakuna sababu ya kughadhabika na ulimwengu, alijua kwamba Mungu anawapenda na anawalinda wale ambao ni wavumilivu.

"Akasema: Hakika mimi namshitakia Mwenyezi Mungu sikitiko langu na huzuni yangu. Na ninajua kwa Mwenyezi Mungu msiyo yajua nyinyi."(Kurani 12:86)

Kurani pia inatuambia kwamba Nabii Ayubu alimgeukia Mungu akiomba rehema zake. Alikuwa masikini, aliugua maradhi, na alipoteza familia yake, marafiki, na riziki lakini alivumilia haya yote kwa uvumilivu na akamgeukia kwa Mungu.

"Na (kumbuka) Ayyubu , alipo mwita Mola wake Mlezi, akasema: Mimi yamenipata madhara. Na Wewe ndiye unaye rehemu kuliko wote wanao rehemu. Basi tukamwitikia, na tukamwondolea madhara aliyo kuwa nayo, na tukampa watu wake na mfano wao pamoja nao kuwa ni rehema inayo toka kwetu, na ukumbusho kwa wafanyao ibada (Mungu)." (Kurani 21: 83-84)

Uvumilivu unamaanisha kukubali kile kilicho nje ya uwezo wetu. Katika nyakati za mafadhaiko na wasiwasi, kuweza kujisalimisha kwa mapenzi ya Mungu ni afueni isiyo na kipimo. Hii haimaanishi kwamba tunakaa chini na kuruhusu maisha yapite. Hapana! Inamaanisha kwamba tunajitahidi kumpendeza Mungu katika nyanja zote za maisha yetu, katika kazi yetu na uchezaji, katika maisha ya familia na katika shughuli zetu za kibinafsi.

Isitoshe, wakati mambo hayaendi jinsi tulivyopanga au vile tulivyotaka, hata itakavyoonekana kuwa hofu na wasiwasi vinatusukuma, tunakubali kile ambacho Mungu ametuandikia na tunaendelea kujitahidi kumpendeza. Kuwa mvumilivu ni kazi ngumu siku zote haiji kawaida au kwa urahisi. Nabii Muhammad, rehema na baraka za Mungu ziwe juu yake, alisema, "Yeyote anayejaribu kuwa mvumilivu basi Mungu atamsaidia kuwa mvumilivu".[4]

Inakuwa rahisi kwetu kujifunza uvumilivu tunapogundua kuwa hatuwezi kuhesabu baraka zote ambazo Mungu ametupa. Hewa tunayopumua, jua kwenye nyuso zetu, upepo kupitia nywele zetu, mvua kwenye ardhi iliyokauka na Qur'ani tukufu, maneno ya Mungu yote ni miongoni mwa baraka nyingi za Mungu zilizo juu yetu. Kumkumbuka Mungu na kutafakari ukuu wake ni ufunguo wa uvumilivu, na uvumilivu ni ufunguo wa Peponi ya milele baraka kuu ya Mungu kwa viumbe dhaifu vinavyoitwa wanadamu.

Kama wanadamu dhaifu, mara nyingi tunajawa na uoga na wasiwasi. Wakati mwingine huzuni na wasiwasi vinatishia kushamiri maisha yetu. Hisia hizi zinaweza kutufanya kwamba tunasahau kusudi letu kuu maishani, ambalo ni kumwabudu Mungu. Wakati kumpendeza Mungu iko katika mawazo yetu yote, vitendo na matendo, basi huzuni na wasiwasi haziwezi kuwa na nafasi katika maisha yetu.

Katika nakala iliyopita tulijadili juu ya kushughulikia huzuni na wasiwasi kwa kujitahidi kuwa wavumilivu. Tulizungumza pia kwa kuhesabu baraka ambazo Mungu ametupa kama njia ya kuhimiza uvumilivu. Njia nyingine ya kushinda huzuni na wasiwasi ni kwa kumshukuru Mungu kwa baraka zake nyingi. Mungu anaelezea katika Kurani kwamba waabudu wa kweli ni wale wanaoshukuru.

“Basi nikumbukeni (kwa kuomba, kutukuza, n.k.). Nitakukumbukeni, na nishukuruni (kwa Neema Zangu nyingi juu yako) wala msinikufuru.” (Kurani 2: 152)

Kuna njia nyingi za kuonyesha shukrani. Njia ya kwanza ni kumwabudu Mungu kwa njia ambayo ameamuru. Nguzo tano za Uislamu[1] ziliwekwa juu yetu na Mungu na zinatuongoza kumwabudu Yeye kwa urahisi. Tunapotimiza majukumu yetu kwa Mungu, jinsi tulivyobarikiwa kweli inakuwa dhahiri.

Tunaposhuhudia kwamba, hakuna mungu anayestahiki kuabudiwa isipokuwa Allah na kwamba Muhammad ndiye mjumbe wake wa mwisho tunashukuru kwa kubarikiwa na Uislamu. Muumini anaposujudu mbele ya Mungu kwa sala ya utulivu na ya furaha tunatoa shukrani. Wakati wa mwezi wa Ramadhani tunashukuru kwa chakula na maji kwa kugundua kuwa Mungu hutupatia riziki zetu. Ikiwa muumini ataweza kuhiji kwa Nyumba ya Mungu huko Makka kwa kweli ni sababu ya shukrani. Safari ya Hajj inaweza kuwa ndefu, ngumu na ya gharama kubwa.

Muumini pia anaonyesha shukrani kwa kutoa misaada. Nabii Muhammad, rehema na baraka za Mungu ziwe juu yake, aliwashauri masahaba wake kutoa misaada kila siku ili kutoa shukrani kwa Mungu kwa kila kiungo katika mwili wake.[2] Imam Ibn Rajab, msomi mashuhuri wa Kiislam wa karne ya 7 ya Kiisilamu alisema, "Wanadamu wanawajibika kutoa shukrani kwa Mungu kila siku kwa baraka Zake juu yao kwa kufanya vitendo vya wema na hisani kila siku"

Ikiwa tunamkumbuka Mungu kwa kusoma Kurani na kutafakari maana zake, tunapata ufahamu kubwa wa maisha ya dunia na akhera. Kwa hivyo, tunaanza kuelewa hali ya muda mfupi ya maisha haya na ukweli kwamba hata majaribio na dhiki ni baraka kutoka kwa Mungu. Hekima na haki ya Mungu ni ya asili hata katika hali mbaya zaidi.

Ni mara ngapi tumesikia watu wenye magonjwa yanayodhoofisha au ulemavu mkubwa wakimshukuru Mungu kwa hali zao, au kusimulia juu ya maumivu na mateso yanayoleta baraka na wema maishani mwao? Ni mara ngapi tumewasikiliza wengine wakiongea juu ya uzoefu mbaya na shida, lakini tunaendelea kumshukuru Mungu?

Wakati wa huzuni na wasiwasi, wakati tunahisi peke yetu kwa dhiki, Mungu pekee ndiye tunayemkimbilia. Wakati huzuni na wasiwasi vinakuwa visivyovumilika, wakati hakuna chochote kilichobaki lakini dhiki, hofu, wasiwasi na shida tunamgeukia Mungu. Tunajua maneno yake ni kweli, tunajua ahadi yake ni kweli!

"..Mkishukuru nitakuzidishieni." (Kurani 14: 7)

Mungu anajua hekima nyuma ya kwanini mambo mazuri hufanyika kwa watu wabaya, au mabaya huwatokea watu wema. Kwa ujumla, chochote kinachotufanya tumgeukie Mungu ni nzuri na tunapaswa kushukuru kwa hilo. Wakati wa shida, watu huvutwa karibu na Mungu wakati wa faraja mara nyingi tunasahau kutoka kwa faraja hiyo. Mwenyezi Mungu ndiye mwenye kutoa na ni Mkarimu zaidi. Mungu anataka kutupatia uzima wa milele na ikiwa maumivu na mateso yanaweza kuhakikisha Peponi, basi majaribio na dhiki ni baraka. Nabii Muhammad, rehema na baraka za Mungu ziwe juu yake, alisema, "Ikiwa Mungu anataka kumtendea mema mtu, Yeye humsumbua na majaribio."[3]

Nabii Muhammad pia alisema, "Hakuna msiba au maradhi yanayompata Muislamu, hakuna wasiwasi au huzuni au madhara au dhiki hata mwiba ambao unamdunga lakini Mungu atatoa msamaha kwa baadhi ya dhambi zake kwa sababu ya hiyo."[4] Sisi ni wanadamu wasio wakamilifu. Tunaweza kusoma maneno haya, tunaweza hata kuelewa maoni nyuma yao, lakini kutambua hekima nyuma ya kila hali na kushukuru kwa majaribio yetu ni ngumu sana. Ni rahisi sana kujipata katika huzuni na wasiwasi. Walakini, Mungu Mwingi wa Rehema, hutupatia miongozo iliyo wazi na anaahidi mambo mawili, ikiwa tutamwabudu na kufuata mwongozo Wake tutalipwa Peponi na kwamba kwa shida kunapata faraja.

"Basi kwa hakika pamoja na uzito upo wepesi." (Kurani 94: 5)

Aya hii ni sehemu ya sura ya Qur'ani iliyofunuliwa wakati shida katika ujumbe wa Nabii Muhammad zilikuwa zikimlemea na kumsumbua. Maneno ya Mungu yalimfariji na kumtuliza kama vile yanavyotufariji sisi leo. Mungu anatukumbusha kwamba kwa shida huja urahisi. Ugumu haujawahi kabisa, daima hufuatana na urahisi. Kwa hivyo tunapaswa kushukuru.

Lazima tukubali majaribio, ushindi na dhiki ambazo ni sehemu ya kuwa hai. Kila mmoja wao, kutoka juu hadi chini ni baraka kutoka kwa Mungu. Baraka iliyoundwa kipekee kwa kila mtu. Tunaposhindwa na huzuni au wasiwasi lazima tugeukie Mungu, tujitahidi kuwa wavumilivu na wenye shukrani na kuweka tumaini letu kwa Mungu. Kwa maana Mungu ndiye mwaminifu zaidi. Kwa kumuamini Yeye, tunaweza kushinda wakati wowote wa wasiwasi na kushinda huzuni au wasiwasi wowote ambao unajaribu kuingia katika maisha yetu.

Tunapoingia katika karne mpya, wale wetu walio na bahati ya kuishi juu ya mstari wa umaskini tunakabiliwa na changamoto kadhaa. Tuna chakula cha kutosha kula, makazi na wengi wetu tunaweza hata kumudu anasa kidogo za maisha. Kimwili tuna kila kitu tunachohitaji, lakini kiroho na kihemko tumeachiwa. Akili zetu zimejaa huzuni na wasiwasi. Dhiki na wasiwasi hupanda. Tunapokusanya mali, tunashangaa kwa nini hatufurahi. Tunapoanza likizo nyingine tunahisi kuwa peke yetu na tumekata tamaa.

Maisha yaliyo mbali na Mungu ni maisha ya kusikitisha kweli kweli. Haijalishi tunakusanya pesa ngapi au nyumba yetu ni kubwa kiasi gani, ikiwa Mungu sio kitovu cha maisha yetu basi furaha itatuepuka milele. Furaha ya kweli inaweza kupatikana tu wakati angalau tunajaribu kutimiza kusudi letu maishani. Binadamu wapo kumwabudu Mungu. Mungu anataka tufurahi katika maisha haya na Akhera na ametupa ufunguo wa furaha ya kweli. Sio siri au yasiyojulikana. Sio kitendawili au fumbo, ni Uislamu.

“Nami (Mungu) sikuwaumba majini na watu ila waniabudu Mimi.” (Kurani 51:56)

Dini ya Uislamu inaelezea wazi kusudi letu maishani na inatupa miongozo ya kufuata ili kufanya utaftaji wetu wa furaha uwe rahisi. Kurani na mila halisi ya Nabii Muhammad, rehema na baraka za Mungu ziwe juu yake, ni vitabu vyetu vya kuongoza kwa maisha yasiyo na huzuni na wasiwasi kabisa. Hii hata hivyo haimaanishi kwamba hatutajaribiwa kwa sababu Mungu anasema waziwazi katika Kurani kwamba atatujaribu. Maisha yetu yatajazwa na hali ambazo zinahitaji sisi kumfikia Mungu na kumtegemea. Mungu anatuahidi kwamba atawapa thawabu wale ambao ni wavumilivu, anatuuliza tumshukuru, na anatuambia kwamba anawapenda wale wanaomtumaini.

“... Na ukisha kata shauri basi mtegemee Mwenyezi Mungu. Hakika Mwenyezi Mungu huwapenda wanao mtegemea.” (Kurani 3: 159)

“Hakika Waumini ni wale ambao anapo tajwa Mwenyezi Mungu nyoyo zao hujaa khofu, na wanapo somewa Aya zake(hii Kurani) huwazidisha Imani, na wakamtegemea Mola wao Mlezi.” (Kurani 8: 2)

Maisha yamejazwa na ushindi na dhiki. Wakati mwingine ni safari ya kasi zaidi. Siku moja imani yetu ni ya juu na tamu, ijayo imeporomoka na tunahisi huzuni na wasiwasi. Njia ya kutoka nje ya safari yetu ni kuamini kwamba Mungu anajua kilicho bora kwetu. Hata wakati mambo yanayoonekana mabaya yanatokea kuna kusudi na hekima nyuma yao. Wakati mwingine kusudi linajulikana kwa Mungu tu, wakati mwingine ni dhahiri.

Kwa hivyo tunapogundua kuwa hakuna nguvu au uwezo isipokuwa kutoka kwa Mungu tunaweza kuanza kupumzika. Nabii Muhammad, rehema na baraka za Mungu ziwe juu yake, aliwahi kumkumbusha mmoja wa vijana katika masahaba yake kwamba Mungu alikuwa na nguvu zote na hakuna kinachotokea bila ruhusa Yake.

"Kijana, shika amri za Mungu, naye atakulinda katika maisha haya na yajayo. Shikilia maagizo ya Mungu naye atakusaidia. Unapoomba chochote uliza kutoka kwa Mungu na ikiwa unatafuta msaada , tafuta msaada kutoka kwa Mungu.Jua kwamba ikiwa watu wangeungana kukufanyia faida wangekufaidi kile tu ambacho Mungu amekuandikia, na ikiwa wangeungana kukuletea mabaya wangekuumiza tu na yale Mungu amekuandikia. Kalamu zimeondolewa na kurasa zake zimekauka.”[1]

Wakati tunakumbuka ukweli kwamba Mungu ana udhibiti wa vitu vyote na kwamba yeye hatimaye anataka tuishi milele katika Paradiso, tunaweza kuanza kuacha huzuni na wasiwasi wetu nyuma. Mungu anatupenda, na anataka kile kilicho bora kwetu. Mwenyezi Mungu ametupa uwongofu ulio wazi na Yeye ni Mwingi wa rehema na Mwenye kusamehe. Ikiwa mambo hayataenda kulingana na mpango wetu, ikiwa hatuoni faida za changamoto tunazokumbana nazo maishani inaweza kuwa ngumu sana kutokata tamaa na kuwa mawindo ya mafadhaiko na wasiwasi. Kwa wakati huu, lazima tujifunze kumtumaini Mungu.

“Akikunusuruni Mwenyezi Mungu hapana wa kukushindeni, na akikutupeni ni nani, basi, baada yake Yeye ataye kunusuruni? Na Waumini wamtegemee Mwenyezi Mungu tu. ” (Kurani 3: 160)

“Sema: Yeye ndiye Mola wangu Mlezi. Hapana mungu isipo kuwa Yeye. Juu yake nimetegemea, na kwake ndio marejeo yangu.” (Kurani 13:30)

“Sema: Yeye ndiye Mola wangu Mlezi. Hapana mungu isipo kuwa Yeye. Juu yake nimetegemea, na kwake ndio marejeo yangu....,Na juu ya Mwenyezi Mungu (Peke yake) wategemee wanao tegemea.” (Kurani 14:12)

Kama waumini, imani yetu kwa Mungu lazima iwe ya kila wakati, katika hali zote, nzuri, mbaya, rahisi, au ngumu. Chochote kinachotokea katika ulimwengu huu kinatokea kwa idhini ya Mungu. Yeye hutoa riziki na Ana uwezo wa kuiondoa. Yeye ndiye mkuu wa uhai na kifo. Mungu huamua kama sisi ni matajiri au masikini na ikiwa tuna afya nzuri au ni wagonjwa. Tunamshukuru Mungu kwa kutupatia uwezo wa kujitahidi na kwenda nje na kupata yale ambayo ni mazuri kwetu. Hata hali zetu ziweje tunahitaji kumshukuru na kumsifu Mungu kwa ajili yao. Ikibidi lazima tuchukue shida zetu kwa uvumilivu na zaidi ya yote ni lazima tumpende na kumtumaini Mungu. Maisha yanapokuwa meusi na magumu lazima tumpende Mungu zaidi, tunaposhikwa na huzuni na wasiwasi lazima tumwamini Mungu zaidi.