Wakati wa karne za Vita vya Msalaba, kila aina ya kashfa zilibuniwa dhidi ya Mtume Muhammad, Mungu ampandishe. Pamoja na kuzaliwa kwa zama za sasa, hata hivyo, ilionyeshwa uvumilivu wa kidini na uhuru wa mawazo, kumekuwa na mabadiliko makubwa ya waandishi wa Magharibi katika kufafanua maisha na tabia yake. Maoni ya wasomi wengine wasio Waislamu kuhusu Mtume Muhammad, yaliyotolewa mwishoni, yanathibitisha mawazo haya.

Magharibi bado inabidi ichukue hatua ya kwenda mbele zadi ili kugundua ukweli mkubwa juu ya Muhammad, na hiyo ni yeye kuwa Mtume wa kweli na wa mwisho wa Mungu kwa wanadamu wote. Licha ya malengo yake yote na nuru kumekuwa hakuna jaribio la dhati na la kusudi la Magharibi kuelewa Utume wa Muhammad. Ni ajabu sana kuwa sifa za kupendeza kuhusu uadilifu na mafanikio yake anapewa, lakini madai yake ya kuwa Mtume wa Mungu yamekataliwa waziwazi na dhahiri. Hapa ndipo ufuataji wa moyo unapohitajika, na uhakiki ukiwa ni wa kimsingi kadhalika unahitajika. Ukweli ufuatao wa maisha ya Muhammad umetolewa ili kuwezesha kutoa uamuzi usio na upendeleo, mantiki na malengo kuhusu Utume wake.

Hadi umri wa miaka arobaini, Muhammad hakujulikana kama kiongozi wa serikali, mhubiri au msemaji. Hakuwahi kuonekana akijadili kanuni za metafizikia, maadili, sheria, siasa, uchumi au sosholojia. Bila shaka alikuwa na tabia bora, tabia ya kupendeza na alikuwa mpole sana. ila hakukuwa na kitu cha kushtua na kushangaza sana ndani yake ambacho kingewafanya wanadamu watarajie kitu kizuri na cha mapinduzi kutoka kwake baadaye. Lakini alipotoka kwenye Pango la Hira na ujumbe mpya, alibadilishwa kabisa. Je! Inawezekana vipi kwa mtu kama huyo wa sifa zilizo hapo juu kugeuka ghafla kuwa 'laghai' na kudai kuwa ni Mtume wa Mungu na hivyo kuleta hasira kwa watu wake? Mtu anaweza kuuliza, kwa sababu gani alipata shida zote alizopata? Watu wake walijitolea kumkubali kama mfalme wao na kuweka utajiri wote wa nchi miguuni pake ikiwa angeacha mahubiri ya dini yake. Lakini alichagua kukataa ofa zao za kuvutia na kuendelea kuhubiri dini yake peke yake mbele ya kila aina ya matusi, kutengwa na kijamii na hata kushambuliwa na watu wake. Je! Haukuwa msaada wa Mungu tu na dhamira yake thabiti ya kusambaza ujumbe wa Mungu na imani yake yenye mizizi ya kuwa mwisho wake Uislamu utaibuka kama njia pekee ya maisha kwa wanadamu, kuwa alisimama kama mlima mbele ya upinzani na njama zote za kumwondoa? Pia, ikiwa angekuja na mpango wa kushindana na Wakristo na Wayahudi, kwanini angewaamini Yesu na Musa na Manabii wengine wa Mungu, amani iwe juu yao, mahitaji ya msingi ya imani ambayo bila hayo mtu yeyote hawezi kuwa Muislam?

Je! Sio uthibitisho usiopingika wa Utume wake kuwa licha ya kutokuwa na elimu na pia kuishi maisha ya kawaida na ya utulivu kwa miaka arobaini, alipoanza kuhubiri ujumbe wake, Uarabuni kote kulisimama kwa mshangao na kustuka juu ya ufasaha wake na uajabu wa maneno yake? Haikufanana kabisa na jumbe za kundi la washairi wa Kiarabu, wahubiri na wasemaji wa hali ya juu walishindwa kuleta inayofanana nayo. Na juu ya yote, angewezaje kutamka ukweli wa maumbile ya kisayansi yaliyomo ndani ya Kurani ambayo hakuna mwanadamu angeweza kujua kwa wakati huo?

Mwisho kabisa, kwa nini aliishi maisha magumu, hata baada ya kupata nguvu na mamlaka? Tafakari tu juu ya maneno aliyoyatamka wakati wa kufa:

“Sisi, jamii ya Mitume, haturithiwi. Chochote tunachokiacha ni kwa ajili ya sadaka.”

Hakika, Muhammad ndiye kiungo cha mwisho cha mnyororo wa Mitume waliotumwa katika nchi na nyakati tofauti tangu mwanzo wa maisha ya mwanadamu kwenye sayari hii. Sehemu zifuatazo zitaangazia machapisho ya waandishi wengine wasio Waislamu kuhusu Muhammad.