“Nilianza kuuona Uislamu kwa macho yake, kama imani isiyoweza kughushiwa, takatifu juu ya Umoja na upekee, wa kweli wa Mungu, Asiyezaa, wala Kukuzaliwa, Ambaye hakuna chochote wala yoyote anayefanana Naye… Mungu wa kabila na miundo ya Utatu wa kiungu, Quran ilinionyesha dhana iliyoeleweka zaidi, iliyo wazi zaidi, ya kufikirika zaidi - ambayo ni ya juu zaidi kihistoria - na dhana ndogo ya anahusisha sifa au tabia za binadamu (anthropomorphic) kwa Mungu."

“Maelezo ya ontolojia ya Quran, pamoja na mafundisho yake ya kimaadili, yalinivutia kama yenye kusadikika kabisa, “nzuri kama dhahabu,” kwa hiyo hapakuwa na nafasi ya kutilia shaka hata kidogo juu ya ukweli wa utume wa Muhammad. Watu wanaoelewa asili ya mwanadamu hawawezi kukosa kufahamu hekima isiyo na kikomo ya “Kufanya na Kutokufanya” iliyokabidhiwa kutoka kwa Mungu kwa mwanadamu kwa namna ya Quran.

Kwa ajili ya siku ya kuzaliwa ya mtoto wake ya 18 mwaka wa 1980, alitayarisha maandishi ya kurasa 12 yenye mambo ambayo aliona kuwa kweli bila shaka kutokana na mtazamo wa kifalsafa. Alimwomba Imamu Muislamu wa Cologne aitwaye Muhammad Ahmad Rassoul aangalie kazi hiyo. Baada ya kuisoma, Rassoul alisema kwamba ikiwa Dkt. Hofmann aliamini kile alichoandika, basi yeye ni Muislam! Hivyo ndivyo ilivyokuwa siku chache baadaye alipotangaza: “Nashuhudia kwamba hakuna mungu isipokuwa Mwenyezi Mungu, na nashuhudia kwamba Muhammad ni Mtume wa Mwenyezi Mungu. Hiyo ilikuwa Septemba 25, 1980.

Dkt. Hofmann aliendelea na taaluma yake kama mwanadiplomasia wa Ujerumani na afisa wa NATO kwa miaka kumi na tano baada ya kuwa Mwislamu. "Sikupata ubaguzi wowote katika maisha yangu ya kitaaluma", alisema. Mnamo mwaka wa 1984, miaka mitatu na nusu baada ya kuwa Muislam, Rais wa wakati huo wa Ujerumani Dkt. Carl Carstens alimtunuku Nishani ya Ubora ya Shirikisho ya Jamhuri ya Ujerumani. Serikali ya Ujerumani ilisambaza kitabu chake "Diary of a German Muslim" kwa shughuli zote za kigeni za Ujerumani katika nchi za Kiislamu kama chombo cha uchambuzi. Majukumu ya kitaaluma hayakumzuia kushika dini yake.

Wakati mmoja alikuwa mpambaji mzuri sana wa divai nyekundu, sasa hukataa kwa upole ofa za pombe. Akiwa afisa wa Utumishi wa Kigeni, mara kwa mara alilazimika kupanga chakula cha mchana cha kazi kwa wageni wa kigeni. Alikuwa akishiriki katika milo hiyo ya mchana na sahani tupu mbele yake wakati wa Ramadhani. Mnamo 1995, alijiuzulu kwa hiari kutoka kwenye Huduma ya Kigeni ili kujitolea kwa malengo ya Kiislamu.

Akizungumzia maovu yanayosababishwa na pombe katika maisha ya mtu binafsi na kijamii, Dkt Hofmann alitaja tukio katika maisha yake lililosababishwa na pombe. Wakati wa miaka yake ya chuo kikuu huko New York mnamo 1951, alikuwa akisafiri kutoka Atlanta hadi Mississippi. Alipokuwa Holy Spring, Mississippi ghafla gari, ambayo ilionekana inaendeshwa na dereva mlevi, ilitokea mbele ya gari lake. Ajali mbaya ikafuata, ikamng'oa meno kumi na tisa na kumharibu mdomo.

Baada ya kufanyiwa upasuaji kwenye kidevu na sehemu ya chini ya nyonga, daktari wa upasuaji wa hospitali alimfariji akisema: “Katika hali ya kawaida, hakuna mtu anayeokoka ajali kama hiyo. Mungu ana jambo la pekee akilini mwake, rafiki yangu!” Alipokuwa akichechemea katika Holy Spring baada ya kutoka hospitalini na "mkono wake katika kombeo, goti lililofungwa, uso wa chini uliobadilika rangi ya iodini, uliounganishwa", alishangaa matamshi ya daktari wa upasuaji yalikuwa yana maana gani.

Alikuja kujua siku moja, lakini baadaye sana. "Mwisho, miaka thelathini baadaye, siku ile ile niliyokiri imani yangu katika Uislamu, maana ya kweli ya kuishi kwangu ilidhihirika kwangu!"

Maelezo ya kusilimu kwake:

"Kwa muda sasa, nikijitahidi kwa usahihi zaidi na ufupi zaidi, nimejaribu kuweka kwenye karatasi kwa njia ya utaratibu, ukweli wote wa kifalsafa, ambao, kwa maoni yangu, unaweza kuthibitishwa bila shaka yoyote. Katika kipindi cha jitihada hizi, ilinijia wazi kwamba mtazamo wa kawaida wa asiyeamini Mungu si wa akili; kwamba mwanadamu hawezi tu kuepuka uamuzi wa kuamini; kwamba uumbaji wa kile kilichopo karibu nasi ni dhahiri; kwamba Uislamu bila shaka unaendana na ukweli wa jumla. Hivyo ninatambua, bila mshtuko, kwamba hatua kwa hatua, licha ya mimi mwenyewe na bila kujua, katika hisia na kufikiri nimekua Muislamu. Ni hatua moja tu ya mwisho iliyosalia kuchukuliwa: kurasimisha uongofu wangu.

Kuanzia leo, mimi ni Muislamu. Nimewasili.